Ντοκιμαντέρ2018/96’Το 2008, ο 23χρονος Λεωνίδας ανέβηκε για πρώτη φορά στον Όλυμπο.Στην επιστροφή προς την Αθήνα, ένα ατύχημα με τη μηχανή τού κόστισε σχεδόν τη ζωή του και τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι.Δέκα χρόνια μετά, θέλει να επιστρέψει στην κορυφή και οι φίλοι του θα φροντίσουν να τα καταφέρει.Τι κι αν κανείς τους δεν έχει ξανανεβεί ποτέ κανένα βουνό;Ένας feelgood ύμνος στη δύναμη της θέλησης, της φιλίας και της… punk rock.
Λόγοι για να δείτε αυτήν την ταινία: Ο πρωταγωνιστής της. Ο ανυποχώρητος, ρομαντικός, punk rocker Λεωνίδας.Η κάμερα συγκεντρώνεται πάνω του και τον ακολουθεί να ελίσσεται χωρίς δισταγμό με το καροτσάκι του στο χαοτικό κέντρο της Αθήνας, τον ακολουθεί στο Χορτιάτη να προετοιμάζεται για το εγχείρημά του και τον ακολουθεί και στο τρελό ταξίδι του στα δύσβατα μονοπάτια του Ολύμπου.Ο Λεωνίδας είναι ο οραματιστής, ο καπετάνιος.Γύρω από αυτόν όμως συσπειρώνεται μια ομάδα αφοσιωμένων και επίσης τρελών συνεργών, το πλήρωμα του πειρατικού, με μοναδικό στόχο να τον βοηθήσει να κυριεύσει την κορυφή και να τον κινηματογραφήσει ενώ το κάνει.
Με αφορμή την πρεμιέρα -με δύο sold out προβολές, του Back to the Top στο φετινό 20ό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, στο οποίο η ταινία απέσπασε δύο βραβεία (Βραβείο ΕΡΤ και Βραβείο Κοινού), είχα τη χαρά να μιλήσω με το σκηνοθέτη Στρατή Χατζηελενούδα:Η έμπνευση για αυτό το ντοκιμαντέρ αναμφίβολα προέκυψε από την προσωπική ιστορία του πρωταγωνιστή της, Λεωνίδα. Γνώριζες ήδη τον Λεωνίδα;Όχι δεν γνωριζόμασταν με τον Λεωνίδα.Τον συναντούσα στην γύρα, σε πανκ συναυλίες και events και πάντα μου έκανε τρομερή εντύπωση χωρίς να γνωριζόμαστε προσωπικά.Είναι εντυπωσιακό να τον βλέπεις να χορεύει pogo στις 3 τα ξημερώματα, επί δύο- τρία συνεχόμενα βράδια.Όταν βρεθήκαμε με αφορμή το ντοκιμαντέρ δεν ήταν δύσκολο να δεθούμε αφού και οι δύο έχουμε την ίδια ηλικία, ίδιες καταβολές, ακούμε τις ίδιες μουσικές και κινούμαστε σε ένα κοινό πολιτικό-μουσικό κύκλο ανθρώπων.
 |
| Ο σκηνοθέτης του 'Back to the Top' Στρατής Χατζηελενούδας |
Ποιος είχε την ιδέα να αφηγηθείτε την ιστορία του; Γιατί ήταν σημαντικό για σένα να την αφηγηθείς;Αυτό που έκανε να θέλω να διηγηθώ την ιστορία του ήταν ότι όταν τον επισκέφθηκα πρώτη φορά σπίτι του, καθόταν σε μια κανονική πολυθρόνα και το αμαξίδιο βρισκόταν έκτος του πεδίου όρασής μου.Ύστερα από λίγη ώρα παρέας με τον Λεωνίδα, με συνεπήρε η ενέργεια και η δυναμικότητα που έχει, που με έκανε να νομίζω ότι μπορεί να σηκωθεί ανά πάσα ώρα και στιγμή.Όπως έχει πει και ο Λεωνίδας, “η αναπηρία είναι στο μυαλό”.
Ο Λεωνίδας επισκεπτόταν τον Όλυμπο και το φαράγγι του Ενιπέα για διακοπές.Το καλοκαίρι του 2008 και αφού ο Λεωνίδας είχε ανέβει στην κορυφή του Ολύμπου, στα 2917μ ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής προς το σπίτι του στην Αθήνα. Λίγο έξω από την Αθήνα ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα που παραλίγο να του κοστίσει την ζωή.Από τις πρώτες εβδομάδες στο νοσοκομείο εξέφραζε το παράπονο του ότι δεν θα μπορέσει να ανέβει ξανά στον Όλυμπο, αλλά φυσικά δεν έχανε την πίστη του και ήταν και κάτι το οποίο το συζητούσε με τους φίλους του τα τελευταία χρόνια.
Μερικά χρόνια μετά, η παραγωγός της ταινίας και φίλη του Λεωνίδα Ιωάννα Πετειναράκη είχε την ιδέα η επιθυμία του Λεωνίδα να πραγματοποιηθεί και να γυριστεί σε ντοκιμαντέρ.Εγώ προσωπικά το θεωρούσα πολύ δύσκολο ως εγχείρημα. Ο Λεωνίδας με παρέσυρε όμως.Είμαι αρκετά γκρινιάρης σαν άνθρωπος και ο Λεωνίδας με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο σημαντικό είναι να εκτιμάς και να χαίρεσαι κάθε λεπτό που περνάει στη ζωή σου.Πότε ξεκίνησαν τα γυρίσματα; Κάτω από ποιες συνθήκες; Πόσο δύσκολο ήταν το ταξίδι σας μέχρι την κορυφή;Για να ολοκληρωθεί η ταινία χρειάστηκαν 3,5 χρόνια. Ήταν πολύ δύσκολο εγχείρημα από άποψη παραγωγής και κινηματογράφησης.Στην αρχή οργανώθηκαν πανκ live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπως και διαδικτυακή καμπάνια χρηματοδότησης ώστε να μπορέσουμε να καλύψουμε κάποιες βασικές ανάγκες όπως τα ταξίδια σε Θεσσαλονίκη και Όλυμπο.Ο Λεωνίδας μένει στην Αθήνα, αλλά ταξιδεύει συχνά στην Θεσσαλονίκη, καθώς έχει πολλούς φίλους, αλλά και για να επισκεφθεί το καταφύγιο του Χορτιάτη, στο οποίο διαχειριστής είναι ο Γιώργος Μπαϊρακτάρης, συμπρωταγωνιστής του Λεωνίδα στην ταινία.
Ο Γιώργος είναι έμπειρος ορειβάτης και διασώστης. Επίσης προσφέρει διακοπές και δραστηριότητες στο βουνό και στην θάλασσα σε ΑΜΕΑ.Η γνωριμία μαζί του έγινε εντελώς τυχαία και νομίζω ότι αν δεν ήταν ο Γιώργος δε θα είχαμε καταφέρει τίποτα.
Ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος αφιλοκερδώς προσφέρθηκε να εξοπλίσει, κατασκευάσει, εφεύρει και εκπαιδεύσει τον Λεωνίδα και να αναλάβει την μελέτη του πώς θα ανέβει όλη η ομάδα ασφαλής στο βουνό.Σκέψου, ότι οι μόνοι που είχαν ανέβει στις κορυφές του Ολύμπου ήταν ο Λεωνίδας και ο Γιώργος. Όλοι οι υπόλοιποι φίλοι και κινηματογραφικό συνεργείο, δεν είχαμε ξαναπατήσει σε τέτοια υψόμετρα.Για το πώς ανεβήκαμε θα μείνω σε αυτό που λέει ο Λεωνίδας όταν τον ρωτάνε αυτήν την ερώτηση: “Όταν ανέβαινα, δεν κοίταζα την κορυφή, αλλά πώς θα περάσω τον βράχο μπροστά μου.”
Η ταινία διαπνέεται από το αίσθημα της κοινότητας, της συντροφικότητας και της φιλίας, είτε πρόκειται για μια παρέα, ένα ροκ γκρουπ ή ένα κινηματογραφικό συνεργείο.Πόσο σημαντικοί είναι οι φίλοι για τον Λεωνίδα και για σένα.Η φιλία και η συντροφικότητα και ότι όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε πράγματα ήταν που ήθελα να φανεί στην ταινία.Εκτός από την δυναμική προσωπικότητα του Λεωνίδα μού έκανε τρομερή εντύπωση ο κύκλος ανθρώπων που τον περιτριγυρίζει.Είναι πάρα πολύ δεμένοι μεταξύ τους και νοιάζονται πολύ για τον Λεωνίδα όπως και εκείνος για αυτούς.Η φιλία και αλληλεγγύη είναι πρωταγωνιστής της ταινίας και ο Λεωνίδας, ο άνθρωπός σημαία, που δε το βάζει κάτω ποτέ και με τίποτα.Πες μου για τη μουσική της ταινίας.Την πρωτότυπη μουσική για την ταινία, έγραψαν οι βετεράνοι της πάνκ Vodka Juniors. Είχαμε πολύ καλή συνεργασία και μας στήριξαν πολύ καθ’ όλη την διαδικασία της παραγωγής.
Ποια είναι τα άμεσα σχέδια για την ταινία. Πότε θα μπορέσουμε να τη δούμε στις αίθουσες;Σύντομα οι ταινία θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες. Πιστεύω μέσα στους επόμενους δύο μήνες.Αυτή την στιγμή συνεργαζόμαστε με το “Νεανικό Πλάνο” για να υποτιτλιστεί για ΑΜΕΑ.
Πες μου μερικά λόγια για σένα. Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις ταινίες στην Ελλάδα σήμερα. Έχεις ήδη σκεφτεί την επόμενη ταινία σου;Ζω και εργάζομαι στην Αθήνα. Μια πόλη που αγαπώ να μισώ και να την χρησιμοποιώ στις ταινίες μου. Είναι αρκετά δύσκολο να κάνεις ταινίες στην Ελλάδα.Όλα παίρνουν παραπάνω χρόνο απ’ όσο χρειάζονται λόγω γραφειοκρατίας που κολλάνε τις χρηματοδοτήσεις.Από την άλλη, βλέπω ότι η γενιά μου έχει την ανάγκη να εκφραστεί και βλέπεις συνέχεια καινούργια και ενδιαφέροντα πρότζεκτ να ξεπετάγονται τα οποία γίνονται με χαμηλό ή μηδενικό μπάτζετ.
Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στο στάδιο της τελικής γραφής σεναρίου της πρώτης μου μεγάλου μήκους ταινίας μυθοπλασίας.Είναι μια μαύρη κωμωδία δρόμου και δουλεύουμε το σενάριο μαζί με τον συν-σεναριογράφο Τάκη Παπαναστασίου και παραγωγό, την Ιωάννα Πετειναράκη της Moving Rooster Productions.Επίσης βρίσκομαι στο στάδιο της έρευνας ενός μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ, αλλά επειδή βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο δεν θα ήθελα να αποκαλύψω πολλά.Τελικά τι κέρδισες/έμαθες απ’ όλην αυτήν την εμπειρία.Κέρδισα φίλους, έμαθα ότι πρέπει να σταματήσω να γκρινιάζω τόσο και ότι οι punks μπορούν να κάνουν τα πάντα!Αυτά είναι όλα Στρατή.Σ’ ευχαριστώ πολύ για τη συνεργασία.To Back to the Top, μετά τις προβολές του -σε συνεργασία με το CineDoc, στις Νύχτες Πρεμιέρας στην Αθήνα και σε Βόλο και Αμαλιάδα, συνεχίζει το ταξίδι του στα Φεστιβάλ Τιράνων, Χαλκίδας, Ιεράπετρας και Βερολίνου όπου θα πάρει διανομή με τελικό προορισμό την έξοδό του στις κινηματογραφικές αίθουσες.Για περισσότερες πληροφορίες για τις προγραμματισμένες προβολές, επισκεφτείτε τη σελίδα
Βρείτε την αγγλική έκδοση του άρθρου μου ΕΔΩ
Διαβάστε ακόμη τη συνέντευξη του πρωταγωνιστή του Back to the Top στο Vice:
Ο Λεωνίδας Ανέβηκε με Αναπηρικό Αμαξίδιο στον Όλυμπο Επειδή Είναι Αληθινός Πανκ
Ο Λεωνίδας Ανέβηκε με Αναπηρικό Αμαξίδιο στον Όλυμπο Επειδή Είναι Αληθινός Πανκ
Into the Wild / Ταξίδι στην Άγρια Φύση
